|
Błogosławiona Bronisława Cz. II Ryc. z książki Ks. Antoniewicz Karol SJ, O świętych Polskich, Kraków 1906. W 1849 roku odwiedził Kraków jezuita, ks. Karol Antoniewicz (1807-1852). Jego przyjazd miał na celu zebranie materiału do książki o grobach polskich świętych. Poniżej przedstawimy opis jego odwiedzin grobu błogosławionej Bronisławy. Będą to oczywiście tylko fragmenty tego opisu, ale i to powinno nam wystarczyć, by zauważyć styl autora śpiewanej do dzisiaj w Kościele przepięknej pieśni Maryjnej Chwalcie łąki umajone: - Wyjechałem z Krakowa; piękna, urocza, zachwycająca nadwiślańska okolica w całej piękności krajobrazu rozwinęła się duszy. Cisza niedzielna, to cisza tak wymowna, która każdemu wierzącemu sercu daje odgadnąć dzień świąteczny, dziwnie temu obrazowi nadawała powabu i oko swobodnie błądziło po tych pagórkach, łanach, łąkach i gajach, a w sercu było tak cicho! Szmer i gwar miasta uciszał się z oddaleniem, ale tem głośniej i żałośniej szumiały fale Wisły, jakby stare polskie opowiadając legendy. Przy zielonych jej brzegach już nie było widać rozpiętych sieci rybackich, bo to niedziela; łódki przy brzegach się kołysały, opłakiwane srebrną Wisły pianą a rybki swawolne igrały w promieniu słońca! O, kiedyż porwią się te sieci namiętności, które świat wyprządł z dna duszy naszej ? - Kiedyż, jako rybka srebrna, myśl nasza igrać będzie w promieniu łaski Boskiej! Kiedyż przyjdzie dla serca naszego, po długich pracach i boleściach, ta niedziela odpocznienia w Bogu. (...) Oderwawszy Polskę od Boga i Kościoła [Polska była wówczas pod zaborami], obcymi zostaliśmy we własnym domu naszym, i nie chcąc w pokorze wielkości naszej, jako dzieci Kościoła ugiąć kolana przed Bogiem, w poniżeniu musimy przed obcą uginać je władzą! Serca nasze, które po polsku
kochać nie umieją, martwe zostały, a zagasiwszy ogień namiętności, wygorzały - rozumy nasze, które po polsku już myśleć nie umieją - szukają w ciemnościach zawikłanych teorji, zbawienia! Bo miłość polska była zawsze szlachetną, pełną poświęcenia, nie majątku i życia tylko, ale poświęcenia siebie samego. Bo myśl polska była zawsze jasna, praktyczna; dziś najdziwaczniejsze tworzy zdania i zasady, które jako niedonoszone dzieci w świat ciska, przedwczesne gotując dla nich groby! Mamy dziś cmentarz ciał - cmentarz duchowny, ale na grobach tego cmentarza nie masz krzyża! - I idąc dalej tą, tak piękną drogą - przez ponurą kamienną bramę wjechałem na podwórze klasztoru Zwierzynieckiego Panien Norbertanek. Klasztor ten, według kroniki polskiej Miechowity, założył Jaksa, książę Serbski. Jako twierdza warowna, z potężnymi murami i basztami, zdaje się strzedz brzegu Wisły. Załoga zamku tego - kilkanaście zakonnic; bronią ich - ciągłą we dnie i w nocy modlitwą. Zburzone dziś mury i baszty zamku Wawelskiego, ucichły w nim już grzmiące muzyki i trąb rycerskich odgłosy; ale o mury zamku Zwierzynieckiego obiły się wszystkie, tyluwiekowe burze. Króle i hetmany umierają, dziewica Bogu poświęcona w klasztorze nigdy nie umiera; to ten kwiat wonny, który ciągle usycha i odradza się, opada i kwitnie! Ludzie patrzą z pogardą na tych, którzy z przestronnego świata w ten ciasny świat klasztorny wstępują - ale Bóg innem patrzy okiem, i jakże od tylu wieków wtórują tym hymnem, które od tylu wieków na chwałę Bogu brzmią w Zwierzynieckim klasztorze!
Wysiadłem z powozu, msza św. się odprawiała, wszedłem do kościoła właśnie w tej chwili, gdy kapłan Przenajświętszą podnosił Hostję! Organy zamilkły, a ich miejsca zastąpiły głębokie westchnienia ukorzonego, z nachylonem ku ziemi czołem, ludu. Msza św. się zakończyła, lud się w milczeniu rozchodził - ukląkłem przed obrazem św. Bronisławy u stóp ołtarza, na którym święte jej spoczywają szczątki! Chcesz, abym Ci co napisał o życiu św. Bronisławy? Życie biednej zakonnicy - to modlitwa, pokora, miłość i cierpienie; przyjedź raczej do Krakowa, klęknij, pomódl się i spojrzyj na ten obraz! On ci całe jej objawi życie! Te oczy łzawe, tęsknotą wydatne, w niebo wzniesione, te ręce skrzyżowane, te usta na pół otwarte! oto cały B. Bronisławy żywot. - Módl się, a odgadniesz te pełne wewnętrznych objawień życie, jakie tylko w klasztornych murach, w takiej może rozwinąć się doskonałości! (...)  Obraz błogosławionej Bronisłąwy znajdujący się w ołtarzu bocznym w kościele Salwatora (Zbawiciela) przy klasztorze sióstr Norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie. Autor Wojciech Eliasz-Radzikowski (1814-1904) źródło: Siostry Norbertanki. Zdj. ze str. w Intern.: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Blogoslawiona_Bronislawa.jpg (dostęp: 28.05.2025 r.) (...) Wyszedłem z kościoła, tę pierwszą do grobów śś. polskich odprawiwszy stację. Wiesz zapewne, w jak dziwny sposób ciało tej świętej odkryte zostało. Jest w tem wynalezieniu coś tak rzewnego, słodkiego - jak miód pszczółki, której to wynalezienie winni jesteśmy. - W kościele Bożym tak tajemnicze ma ta pszczółka powołanie, wyrabiając tak misterną sztuką ten wosk przejrzysty, co na chwałę Bogu płomieniem topnieje na ołtarzach naszych! Ale Polska polską pszczółkę szczególniejszym kochać winna sposobem, bo ona słodsze nad miód, jaśniejsze nad wosk wykryła nam święte Bronisławy ciało[1]. W ikonografii błogosławiona Bronisława przedstawiana jest w białym habicie, czasami klęczy przed Chrystusem trzymającym krzyż lub przed Trójcą Przenajświętszą. Jej atrybutem jest lilia. Ryc. z książki Ks. Antoniewicz Karol SJ, O świętych Polskich, Kraków 1906. W dostępnej literaturze udało nam się znaleźć następujące tytuły błogosławionej Bronisławy: Patronka Królestwa Polskiego, Patronka Polski, Patronka Narodu Polskiego, Patronka Śląska Opolskiego, Patronka Diecezji Opolskiej, Patronka Krakowa, Patronka Zwierzyńca, Patronka Cierpiących, jest także Patronką dzieci i młodzieży, (...), Opiekunką Ludu Krakowskiego, Strażniczką klasztoru norbertańskiego, parafii, Patronką dobrej sławy, Lekarką chorych[2]. Poniżej przedstawiamy modlitwę do błogosławionej Bronisławy, którą do dzisiaj przed jej ołtarzem i relikwiami odmawia się w klasztorze sióstr Norbertanek w każdy wtorek, o godz. 19°°, po wcześniejszym odprawieniu Mszy Świętej i odmówieniu litanii ku jej czci. Błogosławiona Bronisławo, która tak skutecznie broniłaś lud polski od zarazy i chorób wszelakich, obroń i teraz modlitwami swymi u tronu Wszechmogącego Boga naród nasz i cały Kościół przed zalewem bezbożności!
Wyjednaj nawrócenie wszystkim nieprzyjaciołom Boga, by nie triumfowali ani na chwilę, ale zawstydzeni za winy swoje, ukorzyli się przed Jego wielkością i oddali Mu należną cześć i uwielbienie. Uproś też obfite łaski Boże Kościołowi Świętemu, naszej ojczyźnie, diecezji i tym wszystkim, którzy w potrzebach swych udają się do ciebie lub w jakikolwiek sposób starają się przyspieszyć chwilę Twej kanonizacji. Wsław, o Panie, błogosławioną Bronisławę obfitością łask i cudów Twej potęgi, abyśmy rychło opowiadali Miłosierdzie Twoje, przez Chrystusa Pana naszego. Amen[3]. Pieśń o bł. Bronisławie. (W Aktach beat. p. 45/6. 169 pt. „Novus hunc splendor...") Nowa światłości miejsca tutejszego, Drogi klejnocie Królestwa Polskiego, O Bronisławo przebłogosławiona, Bądź pozdrowiona. O cudo wielkie Boskiej wszechmocności, Śliczne naczynie świętej zakonności, Córko przezacna Norberta świętego, Zakonu twego. Siostro rodzona Jacynta świętego, Cnego Patrona Królestwa Polskiego, Którego prośby za nami być znamy, Niech i twe mamy. Wejrzyj na nasze do Ciebie wołanie, W tych plagach Boskich tak ciężkie wzdychanie, Ubłagaj Boga tak zagniewanego, Zmień w łaskawego. Teraz karami Boskiemi ściśniony, Ucieka się lud do Twojej obrony, Przyczyń się, prosim, do ukochanego, Jezusa twego. Wspomnij na Polskę, w którejś się zrodziła, I na to miejsce, gdzieś Bogu służyła, Weź w swą opiekę to miasto Krakowskie, Królestwo Polskie. Już nieprzyjaciel różny następuje, Kościoły niszczy, wiarę świętą psuje, Śmierć nieużyta pastwi się nad nami, Twemi ziomkami. Pospiesz się, prosim, przed tron Najwyższego, Oddaj supliki od narodu twego, Niech się nad nami Pan Jezus zmiłuje, Nam pofolguje. Wielka nam żałość bardzo stąd pochodzi, Gdy ogień, niszcząc kościół, to dowodzi, Iż Relikwje były nam wiadome Wnet utajone. Boskie snać sądy Ciebie utaiły, By w ciężkim razie Patronkę wsławiły, W którym my teraz zostając jęczymy, Zaledwie tchniemy. A kiedy przyjdzie on dzień szczęśliwości, Gdy nam Bóg zjawi grób Twych świętych kości, W którym zostają dotąd utajeniu W Boskiem przejrzeniu. Już nie chciej zwłóczyć, racz się nam objawić A łaską Boską racz do tego sprawić, Nie opuszczaj nas, wzywających Ciebie W każdej potrzebie. Spojrzyj na ludzi idących do Ciebie, Weź ich potrzeby i prezentuj w niebie, Którzy tu Twojej przyczyny żądamy Niech doznawamy. Spojrzyj na ludzi idących do Ciebie. Weź ich potrzeby i prezentuj w niebie, Którzy tu twojej przyczyny żądamy, Niech doznawarny. Amen. (Kraszewski: Żywoty ŚŚ. t. II, 329-330)[4]. Bibliografia: - Ks. Antoniewicz Karol SJ, O świętych Polskich, Kraków 1906. - O. Bar Joachim, red. Błogosławiona Bronisława, Warszawa 1984. - O. Bernard od Matki Bożej, Biała mniszka błogosławiona Bronisława z zakonu PP. Norbertanek w Krakowie, Kraków 1939. - Bł. Bronisława Oaza nadziei i ufności, Kraków 2005. (-) Błogosławiona Bronisława Patronka Polski, Lwów 1926. - Gałuszka Tomasz OP wybór, Święty Jacek życie i cuda; Źródła z tradycji dominikańskiej, Poznań 2021. (-) S. Maria Augustyna Norbertanka, Miesiąc błogosławionej Bronisławy, Kraków 1935. (-) S. Maria Augustyna Norbertanka, Błogosławiona Bronisława patronka cierpiących, Kraków 1939. - Maryon-Golonka Joanna, Patroni Polscy, Kraków 2014. - Ks. Pękalski Piotr, Żywoty świętych Patronów polskich, Kraków 1862, - Ks. Ryłko Stanisław, Polscy święci, tom I Błogosławiona Bronisława, Warszawa 1983. - Ks. Skarga Piotr i inni, Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku, Katowice-Mikołów 1937. - https://n.tjmedia.pl/historia-i-kultura-zakonu/ (dostęp 24.05.2025 r.) - http://www.bernardynki.lowicz.opoka.org.pl/tekst/sa1.html (dostęp: 24.05.2025 r.) - https://www.norbertanki.w.krakow.pl/wp/blogoslawiona-bronislawa/ https://n.tjmedia.pl/sw-norbert-i-jego-zakon/ (dostęp: 24.05.2025 r.) - https://gloria.tv/article/DZ1oLLh7y2ge62gKqibXpe9qD - http://norbertanka.blogspot.com/2011/05/modlitwy-rozne.html (dostęp: 24.05.2025 r.) https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Blogoslawiona_Bronislawa.jpg (dostęp: 28.05.2025 r.) - O. Woroniecki Jacek, Święty Jacek Odrowąż, Katowice 1947. - O. Woroniecki Jacek, Błogosławiony Czesław Dominikanin, Opole 1947. (-) ilustracje ze strony norbertanek w Krakowie: http://www.norbertanki.w.krakow.pl/bronislawa.htm
[1] Ks. Karol Antoniewicz SJ, O świętych Polskich, Kraków 1906, s. 19-24. [2] Bł. Bronisława Oaza nadziei i ufności, Kraków 2005, s. 2. [3] http://norbertanka.blogspot.com/2011/05/modlitwy-rozne.html (dostęp: 24.05.2025 r.) [4] Błogosławiona Bronisława Patronka Polski..., s. 169-171.
Powrót |
